Kim Kimdir?

NEREDE O ESKİ GÜNLER…

 

Yağmurlu geçen haftanın ardından güneşli bir gündü o gün. Nermin evin işlerini bitirdiğinde bir kahve molası vermek istedi. Planladığı bütün işlerini nihayet halledebilmişti. Bir kahveyi hak ettiğini düşündü artık. Sahi bir fincan kahveyi bile olsa bir şey onu hak edince ne kıymetliydi.

 

Aklına üst kat komşusu Zeynep geldi. Geçen gün de o yaptığı sıcacık kekten getirmişti. Arayıp davet etmek, iki lafın belini kırmak istedi. Uzun yıllardır komşuluk yapıyorlardı. Bir ihtiyacı olduğunda çekinmeden birbirlerinden yardım isteyebiliyorlardı. Çocuklarını beraber büyütmüşler, birbirlerinin mutluluklarına şahit olmuşlardı. Hoş sohbetli bir arkadaştı Nermin için. Çağırdı ve sohbet derinleştikçe derinleşti. Muhabbet dönüp dolaşıp eski günlere geldi. Eski komşuluğun, ilişkilerin özleminin hissedildiği günlere… İmkanların az ama ona rağmen doyumun daha fazla olduğu o dönemlere. İnsanların birbirinin ihtiyaçlarını önemsediği ilişkilere…

 

Şimdiler de ise imkanlar arttı ama ilişkilerdeki samimiyeti azaldı sanki. Eskiden komşuluk bir başkaydı. Birçok insan kendi evini, ailesini düşündüğü kadar komşusunu, çevresini de düşünürdü. İnsanlar birbirlerinin iyi ve kötü günlerinden haberdar olurdu. Mutluluklar paylaşılır, üzüntüler bir aradayken azalırdı. O dönemleri düşündükçe bile kalbi sıcacık oluyor insanın öyle değil mi?

Peki ne değişti hayatlarımızda?

Bizler imkanlarımızı arttırdıkça mutlu olacağımızı zannettik. Oysaki mutluluk hayatta ne umduğumuz ve karşılığında ne bulduğumuzla ilgiliydi. İmkanları elde ettikçe de daha fazlasını ister olduk. İsteklerimizi elde etmeye çalışırken ise yavaş yavaş bencilleşmeye başladık. Çünkü herkesin isteği diğerinden daha önemliydi kendince.

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: Bencillikten bağ çıkmaz.

 

İsteklerimize göre yaşamaya çalıştıkça yalnızlaştık. Kalabalıklar içinde yalnız kaldık. Kendi kendimize bir dünya kurmaya çalıştık. Dışardan bakıldığında kalabalıktık ama doğru iletişim kuramadığımız için aslında yalnızdık.

·         Söylemek istediklerimiz vardı ama bazen dinlemeye tahammül edemedik.

·         İsteklerimizden ötürü karşımızdakini anlamak istemedik.

·         Hatırlanmak hoşumuza gitti ama aynı hassasiyeti biz gösteremedik.

·         Zor zamanlarımızda birilerini aradık ama aranan insan olmayı düşünemedik.

 

Oysa insan sadece kendisini düşünüp bireyselleşmeye başladıkça mutsuzlaşır. Halbuki insan ihtiyaçları olduğu gibi ihtiyaç da görendir. Ve her insanın ihtiyacı da aslında bir başkasında gizlenmiştir. Bu nedenle de iletişim kurması aslında lehinedir. Diğer insanlarla bağlarını güçlendirmesi kendiyle bağının güçlenmesini sağlar. Bundandır ki eski günler özlemle anılır.

 

Eskiyi özleyerek ne kadar yol alabiliriz ki? Dünümüze göre daha iyi olabilmemiz için adım atmamız gerekir. İlişkilerimizi güçlendirebilmek bizim elimizde. Asıl dönüşüm bencillikten uzaklaşıp fayda sağladığımızda başlar. İhtiyaç gideren olabilmek karşımızdaki kadar bize de iyi gelir. Farkında olmadan beklemediğimiz anlarda başka işlerimiz halloluverir.

 

Çünkü bu hayatta, ihtiyaç görenin de ihtiyacı giderilir…

 ===

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

 ===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”

 

Yahya Hamurcu