Kim Kimdir?

 

 

Doğayla Uyum İçinde

Dünyada sayısını bilmediğimiz, hatta çoğunun varlığından bile haberdar olmadığımız birçok canlıyla birlikte yaşıyoruz. Her biri kusursuz bir düzen içinde sürekli ÜRETİM yaparak insanın faydasına hareket ederler.

Faydalarının bazıları gözle görülür, bilinir. Bazı fayda verenler ise, arka planda çalışan gizli kahramanlardır. Ama baktığımızda doğayla uyum içinde fayda vermeye sürekli devam ederler.

 “UYUM; bulunduğu ortamda var olmayı sağlayan şeydir.” der Deneyimsel Tasarım Öğretisi...

Bunu görebildiğimiz en güzel örneklerden biri de hayvanların yaşamlarıdır. Kusursuz bir uyum içinde, her biri hedefi doğrultusunda ÜRETİM yaparlar.

İnsanın deneyim transferi yaparak uyumlu olmayı öğrenebileceği en iyi örnekler, doğadaki canlılarda mevcuttur.

Bir tarafta uyum konusunda sorun yaşayabilen insanoğlu, diğer tarafta doğada uyum içerisinde yaşayan hayvanlar.

Bir fil ile karınca birlikte uyum içinde yaşarlar. Ya da bir panterle bir kelebek... Kuşlar, kediler, köpekler, sürüngenler, yırtıcılar ve aklımıza gelmeyen doğadaki tüm hayvanlar... “Ne kadar farklı dünyaları var insanlardan” diye düşünüyoruz çoğu zaman. Oysaki kusursuz bir uyum, muhteşem bir düzen tıpkı insanların dünyası gibi...

Peki insanlar ilişkilerinde neden uyum sorunları yaşıyor olabilir?

Anlaşamadığımız, anlayamadığımız ilişki süreçlerimiz var. İnsanı ilişkilerinde üst seviyeye çıkaran şey uyumlanabilme marifetidir.

Halbuki en zıt karakterdeki insanlarla beraber yaşayabilmek, faydada iletişim kurabilmek ne güzel bir kazançtır. Zıtlıklar ihtiyaçlarımızı giderebilecek uyumu verir bizlere. Filin en çok beslendiği fayda gördüğü otlar, karıncanın gübresi ile olan otlardan oluşur. En büyüğün ihtiyacını, en küçüğün gübresinden elde etmesi doğanın nasıl zıtlıklara kazanç verdiğini gösterir bize.

Düşündüğümüzde onlarda açlıklarını gidermek için mücadele verirler. İnsanoğlu gibi uyumak için güvenli  alanlara ihtiyaçları var. Yavrularını doyurabilmek için risk alırlar, vazgeçmezler, yuvaya eli boş dönmemek için mücadele ederler. Yavrularını, kendi başlarına yiyeceklerini bulana kadar korur kollarlar.

Bizdeki sevgiyi, merhameti, korkuyu, kaygıyı ya da zarar verebileceğimizi hemen hissederler. Kendilerini savunmaya geçerler, tıpkı insanoğlu gibi. Hayvanlar da emin olmak isterler.

“Bu bana fayda mı verecek yoksa zarar mı? Ne yapmaya çalışıyor olabilir?”tanımlamak ister...

İnsan da öyle değil midir? Güvenmek ister. ’’Doğru yerde miyim, güvende miyim?” diye düşünürüz. Zaman verir, izleriz ve emin olduktan sonra da ilişki kurmak için harekete geçeriz.

Ortak yanlarımız olduğu gibi farklılıklarımız da var..

·                        Bizlerin mevsimlere göre farklı özelliklerde kıyafetler giymemiz gerekirken, onların her mevsime uyumlu özel derileri ve tüyleri vardır.

·               Konuşamazlar ama dertlerini her halleriyle anlatmayı bilirler. Biz de onlardan,  aslında iyi bir iletişimin tek yolunun konuşmak olmadığını görürüz.

Bazılarının gece görüşleri vardır. Ne kadar karanlık olursa olsun görebilirler. Koku duyuları ise insana göre çok yüksektir. Öyle ki; sahibinin kokusunu sokağın başından itibaren alabilirler. Bir yiyeceği önce koklarlar, kokusundan anlar ve bozuksa yemezler. Bazılarının çok kuvvetli hisleri vardır. Dışarıdan gelebilecek tehlikeleri saldıkları koku ile hissederler.

İnsanlara birçok konuda deneyim transferi yaparlar. Baktığımızda doğadaki tüm hayvanların bir anlamı, faydaya yönelik bir görevi vardır.

      

Sabah uyandığımızda bir kuş sesi bizi dinlendirip, huzur verir. Onunla aramızda bir mesaj alışverişi, paylaşım oluşur. Dolayısıyla aramızda bir iletişim başlar.

Deneyimsel Öğreti der ki; konuşmak iletişimin bir parçasıdır, kendisi değildir. Konuşmadan da iletişim kurmak mümkündür. Duruşumuz, bakışımız, oturuşumuz, bir yerde bulunmamız ya da bulunmamamız... Her şey aslında bir mesaj içerir, ortamla uyumlu mesajlar verdiğinde fayda başlar...

Hayvanların da gözleri vardır ama insanın bakışlarından farklıdır. Kediler miyavlar, kimi zaman sert kimi zaman yumuşak tonlama ile ses çıkarırlar. Her ihtiyaca uyumlu sesler çıkarırlar. Kuşlarda da tonlama, kanat çırpma  vardır. Çıkardıkları sesler, kanatlarının duruşu ile uyumlu mesajlar verirler.

Her canlı yaratılışına uygun, ihtiyacına uyumlu olarak bir mesaj verir. Kendi ihtiyacını karşılarken aynı zamanda fayda verirler. Bir çiçek görüntüsüyle bulunduğu yere güzellik katar. Aynı zamanda da yaşamın döngüsüne hizmet eder.

Nasıl ki her canlı ihtiyaç gideriyor ve bir fayda sağlıyor. İnsan da ihtiyaç giderdikçe faydalı olur.

Ve böylece insan bunu yaparak hayatını daha anlamlı hale getirir.  Yeter ki ihtiyaca uyumlu faydalar verebilsin...

İnsan ÜRETİMDE olup ihtiyaç giderdikçe gerçek MUTLULUĞU bulur, fayda sağlamaya başlar...

Bulunduğu ortama... İnsanlığa... Ailesine...

Yaşadığı döneme...