Kim Kimdir?

 

GÜNEŞ OL

İnsanın her günü aynı değildir. Bazen sakin, bazen de hareketli geçecek bir güne uyanır. Oysa ki herkes için güneş o gün doğudan doğmuştur. Işığını yayar ama bunu kendi isteğine göre yapmaz. Doğduğu zaman gün aydınlanır, yeryüzünde bir hareket başlar. Çünkü her canlının yaşamını sürdürmek için onun ışığına ihtiyacı vardır.

Güneş ışık vermezse kimse o canlıya ışık veremez. Güneş de bunu bilir ve ışımaya konsantre olur. Hedefine varmak için yapması gereken ÜRETİMİNİ yapar.

Işığının kime, nasıl, ne şartlarda ulaştığına bakmaz ve sonuçlarla ilgilenmez. Sadece sorumluluğunu yerine getirebilmek için sebeplerini oluşturmaya çalışır.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; “Sebeplerine odaklan, sonuçlarla ilgilenme. Sonuçlar bizim elimizde değildir. Hayat sadece bizim oluşturduğumuz sebeplere bakar.”

Doğaya baktığımızda da bunun birçok delilini görürüz. Her canlı hedefi doğrultusunda sebep oluşturur.

Güneş, ışığını, ısısını verir ve rüzgarlar amacına uygun eserler. Bulutlar olması gereken yere doğru sevk edilirler. Yağmurlar toprakla buluşup doğaya can suyu olurlar.

Her bir damla düşeceği yeri bilir ve ona göre yağar. Böylece tüm canlılar sebep oluştururken birbirinin de ihtiyacını giderirler.

• Ağaçlar, toprağa azotu iletirken, topraktan aldığı suyla da gelişimini sağlarlar. Böylece büyür, gelişir ve meyve verirler.
• Ay, güneşten ışığını alır ve bizlere zamanı hatırlatır.
• Yıldızlar da ondan aldığı ışıkla karanlıkta yolumuzu bulmamızı sağlarlar.

Aslında her birinin amacı toplamda insana fayda sağlamaktır. Bunu yaparken de sadece sebeplerine odaklanırlar.

Mesela,

• Güneş; “Yorgunum dinlenmek istiyorum, bugünde doğmayacağım” demez.
• Ya da rüzgâr; “Es es nereye kadar, oradan oraya başım döndü..”
• Veya su; “Burası çok güzel, ne işim var başka yerlerde şimdi akıp duracağım biraz da bensiz halletsinler” demez...

Yeryüzündeki tüm varlıklar hedefleri doğrultusunda ÜRETİM yaparlar. Bunu da yaşamın dengesini bozmadan yaparlar. Miktarı, ölçüsü hepsi bir amaç doğrultusunda dengededir.

Örneğin, gölgesinde dinlendiğimiz ağaç…

Baktığımızda öylesine duruyor zannederiz.  Oysa ki; bir yandan havadaki karbondioksiti azaltıp oksijen vererek havayı temizler. Bir yandan da kökleriyle bünyesindeki mineralleri toprağa iletir. Toprağı zenginleştirir, yapısını dengeler kuraklığı azaltır.

Kuşlara, karıncalara, arılara yuva olur. Kökleriyle toprağı tutarak heyelanları engeller. Yediğimizde keyif aldığımız, vitamin dolu pek çok meyveyi verir.

Doğadaki tüm varlıkların hamleleri fayda üzerinedir.

Peki insanda neden böyle değildir?

İnsanların iradesi, yani seçim hakkı vardır. Bu seçimlerini de faydaya yönelik yapar ya da yapmazlar. Hayatları da seçimlerine şekil alır.

Bir günümüzü düşünelim,

Güne sağlıklı yiyeceklerle mi başlayacağız?

Yoksa bir kahve ile geçiştirecek miyiz?

Sabah erkenden yürüyüş mü yapacağız? Yoksa geç saate kadar uyuyup, günü yatakta mı tüketeceğiz?

Bizler bu seçimleri her an, her şey için yapıyoruz. O anda da bizim seçimlerimize göre hayatımız yeniden tasarlanıyor. Her seçim bizim varacağımız kavşağı belirliyor aslında. Her kavşaktaki seçimlerimiz ise tüm hayatımızı dizayn ediyor.

Peki Bizler sebeplerimizi faydadan yana oluştursak ne olur?

Hepimiz kendi hayatımızın güneşi oluruz. Sadece kendi hayatımızla da kalmaz, ışığımız ile etrafımıza da fayda verir, ihtiyaç gideririz. Bu da bizlere amacımız olan mutluluğu ve başarıyı getirir.

Çünkü; “Bu hayatta ihtiyaç giderebildiğimiz kadar ihtiyacımız giderilir.”

Her yeni gün; yeni umut, yeni başlangıçlar, yeni insanlar ve yeni seçimler demek… Yeni bir güne uyanıyorsak, hala umut var demektir.

Bizler önce kendimiz UMUT, Kendimiz GÜNEŞ olmalıyız...

Böylece başkalarının karanlıklarını dağıtır, yollarını aydınlatır, onları ısıtır,

Onlara ihtiyacı olan desteği, faydayı verebiliriz...