İLMEK İLMEK TÜRKİSTAN

 

 

Bir bilse insan...

Neler başarabileceğini,

Nasıl güçlü bir yazılımla yaratıldığını…

Kimler, neleri başardıysa yapabileceğini.

Kendi kendimize sınırlar koyduğumuzu,

Bu sınırların içinde dönüp durduğumuzu…

 

Bir bilse..

Sahi, ne kadarını bilir insan?

Peki ya yanlış bildikleri…?

Onlar ne kadarını kaplıyor bildiklerinin,

Ya da bildiğini zannettikleri?

 

Peki nereden başlayacak insan?

Nasıl aşılacak hiç bitmeyecek gibi gelen bu yollar,

Geçilemeyecek gibi gözüken engeller?

Sahi nasıl olacak tüm bunlar?

 

Her şey önce niyetle başlar.

Bir yola koyulma ile,

Yavaş yavaş…

Yollar öylesine uzamadı, engeller kendiliğinden dağa dönüşmedi.

Bu hayatta hiçbir şey birden olmadı ki!

 

İnsanız, bir şeyler yapmak isteriz.

İsteklerimize yönelirken, anlık acılarla yüzleşmek istemeyiz,

Kaçmak isteriz mücadele etmek yerine,

O zaman keyif vereni, kolay olana tercih ederiz…

Oyalanırız, fark edince de geri dönmekte zorlanırız

 

Aklımızdan neler geçer oysa,

Her pazartesi başlamak üzere verilen kararlar.

Her seferinde ne çok şey isteriz

‘’Bu sefer başaracağım, evet eminim…’’

Peki ya sonra?

 

İşte mesele burada başlar…

Niyetle beraber, hareketi de başlatmak.

Spor yapmak ya da diyete başlamak…

Sağlıklı beslenmek, bedenimize önem vermek…

Ve niyet eder etmez harekete geçmek...

Hareket ettikçe zararlı olandan da adım adım uzaklaşabilmek.

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki ‘’Azı küçümseme ve o azı sürekli yap, artırarak.’’

 

Yani aslında;

Spor salonu ve yeni kıyafetlerle değil.

Yürüyüşle başlamak mesele.

Her gün yapabileceğimiz kadarıyla başlayıp,

Hedeflerimizi zamanla artırarak ve sürekli…

 

Hani denir ya “Yaptıkça yapasım, yapmadıkça yapmayasım geliyor.”

Sen yeter ki HAREKETİ durdurma!

Çünkü durdukça geriler insan…  hareketsiz kalır...

 

Hayatını iyileştirmeye karar verdiğinde ise

O yönde dönüşümü de başlar…

 

Nasıl ki doğada her şey hareket halindeyse,

Ona uyumlanmış olur insan,

Tam da kendi doğasına uygun olarak.

 

Diyete mi karar verdik?

Az’a hürmet etmeliyiz.

Bugün sadece o tatlıyı yemeyerek başlayabiliriz.

Ondan vazgeçmeliyiz önce

Çünkü vazgeçişlerimiz de bir sonraki başlangıçlarımızı belirler.

O küçük başlangıçlar biz net oldukça artar.

Devam ettiğimizde, neler yapabildiğimize şaşarız…

 

İstemez mi insan?

Daha zinde olup, hayatına bir de keyif katabilmek.

Seçim bize bırakıldı ama o güçte yanında verildi bize...

“Yapamıyorum” değil aslında yapmak istemiyoruz.

 

İnsan kendisini biraz zorladığında,

Faydalı olana devam edebildiğinde,

Baştaki o isteksizlik keyfe dönüşecek.

Zihnindeki sınırları aşabildiğini gördüğünde,

Başka hedeflere de yönelebilecek.

 

O halde küçük küçük başlayıp devam etmeliyiz.

Yavaş yavaş,

Tıpkı bir bebeğin ilk adımları gibi

Düştüğünde yılmadan, vazgeçmeden yolumuzdan.

Kalkıp ve yeniden yola koyulmalı insan…

Israr etmeli hayata!

 

Kararlar alıp, yapamadıklarına değil,

Yapabildiklerine odaklanmalı ve sürekli yapmalıyız.

Devam ettiğimizde göreceğiz ki,

Aslında dün gözde büyüttüğümüz şeyler

Bugün yapabildiklerimiz olmuş…

Yarın için koyacağım hedefler ise artık daha yapılabilir…

Ve sonra diyebileceğiz ki…

“Evet, YAPABİLİYORUM, BAŞARDIM…”

Hayatta her şey yapılabilir, her yol gidilebilirmiş aslında...

Her büyük BAŞARI öncesinde ki küçük adımların sonucuymuş meğer..

===   

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

 ===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”

 

Yahya Hamurcu