SAKIN!

BİLSEYDİM EVLENMEZDİM

“Hayıııır biraz daha uyumak istiyorummmm!!!” diyerek çalan telefonunu
 kapatmıştı Aslı. Aylardır süren hazırlıklar o kadar yormuştu ki, beş dakika daha uyumayı kâr sayıyordu. Ama kalkması gerekiyordu çünkü gelinlik provası için sözleşmişlerdi. Artık yüzüp yüzüp sonuna gelmişlerdi. “Böyle olacağını bilseydim hiç girmezdim bu işlere.” diyordu bir taraftan da. Sonra birden Zehra ile buluşmak için saati kurduğunu hatırladı ve yataktan ok gibi fırladı. Birlikte alışveriş yapacaklardı, bütün her şeyde yanında olmuştu. Nereye gitse onu da kolundan sürükleyip götürüyordu.

Birlikte eve yakın bir alışveriş merkezine uğradılar önce. Ufak tefek alacakları bir şeyler vardı. Fakat gün yaklaştıkça Aslı kendini düşüncelere dalarken buluyordu. “Sen sen ol benim yaptığımı yapma.” diyordu Zehra’ya.

Kerem ile ortak bir arkadaşları tanıştırmıştı. Bir doğum gününde bir araya gelmişler, birlikte keyifli vakit geçirmişlerdi. İlk görüşte aşka inananlardandı Aslı. Kerem’i görür görmez ondan etkilenmiş, kısa bir süre sonra da evlenmeye karar vermişlerdi. Ardından hızlıca ailelerle tanışılmış, evlilik hazırlıklarına başlanmıştı.

Nihayet o beklenen gün gelmiş, imzalar atılmıştı. Artık yeni bir hayat başlamıştı her ikisi için de. İyi günde kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta birbirlerine destek olmaya evet demişlerdi.

Başlangıçta her şey yolunda gidiyordu. Cicim ayları dediğimiz o günler hızlıca geçmişti. Birbirlerine, yeni düzenlerine alışmaya çalışıyordu her ikisi de. Kerem’in işleri yoğunlaşmaya başlamış Aslı da evle ilgili sorumluluklarını yürütmeye çalışıyordu. Fakat bir süre sonra evin bütün sorumluluğu neredeyse Aslı’ya kalmıştı. Kerem’in yapması gerekenleri de o üstlenir olmuştu. Evin düzeni, temizliği, yemek yetmiyormuş gibi alışverişi de o yapıyordu. Evle ilgili bir tadilat işi olduğunda Aslı ilgileniyordu.  Artık bir problem olduğunda sormaya gerek duymaz olmuştu. Durumu kabullenmiş, işi vardır diyerek kendince çözüm üretir olmuştu. Bir de üstelik Kerem’in şikayetleriyle karşılaşıyordu. Kerem, Aslı ne yapsa beğenmiyor, sürekli daha iyisini bekliyordu. Bir süre sonra aynı evi paylaşan iki yabancı gibi olmaya başlamışlardı.

“Tek başıma halledeceksem neden evlendim ki...” diye düşünür olmuştu Aslı. Annesinin sözleri aklına gelmişti o sırada. “Bu işler şakaya gelmez kızım. Bu kadar acele etme, önce birbirinizi tanıyın.” Fakat o sıralarda hiç ciddiye almamıştı annesinin bu sözlerini. Onu görünce kalbi pır pır ediyor, ayakları yere basmıyor, “Kerem de Kerem..” diyordu. Evlilikle ilgili hiçbir fikri yoktu üstelik. Ama şimdi “Şimdiki aklım olsa evlenmezdim.” diyordu.

Ancak asıl problemi görebilmiş miydi...

Kerem Aslı için dağları delmiş olsa da sonuç değişmeyecekti. Çünkü insan aynı sebepleri oluşturduğunda benzer sonuçlarla karşılaşır. İsimler değişir, mekan değişir ama sonuçlar değişmez.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: “İnsanları bir arada tutan şey aradaki bağdır.”

İnsanlar ancak birbirlerinin ihtiyacını giderdiğinde arada bir bağ oluşur. Ancak bir taraf daha az ihtiyaç gidermeye başladığında ilişkideki dengeler de değişmeye başlar. Aile olabilmenin, yuva kurup devam ettirebilmenin yolu karşılıklı ihtiyaç gidermekten geçer.  Ortak bir hedef ve amaç doğrultusunda bir araya gelindiğinde aile olunur. Yoksa aynı evi paylaşan ama eş olamamış bireyler haline gelir kişiler.

İlişkilerimizdeki sürekliliği sağlayan şey aradaki bağdır. Herkes o birlikteliğin sorumluluğunu üstlendikçe de ilişki kuvvetlenir. Bir halat gibi sıkı sıkıya bağlanırlar birbirlerine. O zaman rüzgar da olsa, fırtına da çıksa, o gemi denizde yol almaya devam eder.

Birleşebilenlerden olmak ümidiyle...

===

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

 ===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”

Yahya Hamurcu