SAKIN!

AİLE OLABİLMEK

Ece mutfakta kalan son eşyalarını topluyordu. Gözü bir anda mutfak camından görünen manzaraya takıldı. Deniz, uçsuz bucaksız güzelliğiyle oradaydı. Sanki o anda içini bir nebze olsun rahatlatması içindi. Sabahları bu manzaraya uyanmayı özleyecekti. Özleyeceği başka anıları da vardı elbette.

Kuzeni Lale ve annesi de yardıma gelmişti. Annesi bir taraftan söyleniyor, işleri daha da zorlaştırıyordu. “İnsanlar bazen hiç anlamıyorlar.” dedi sessizce Ece. Ağlamamak için kendisini zor tutuyordu. Kuzeni Lale ise bir şey diyemedi. Omzuna dokundu, sadece yanında olduğunu hissettirmek istedi.

“Bilemiyorum Lale. Belki de biz hiç aile olamadık. Belli ki bütün bunları yaşamam gerekiyor. Ne dersler çıkarabilirim ona bakmalıyım artık.” dedi Ece. Seneler süren evliliğini bitirme kararı almışlardı.

Hiç kimse bu hayatta mutsuz olmak istemez. Hayat yolculuğunda onu üzecek seçimler yapmanın derdinde olmaz. İnsan bu hayatta ne ister diye sorulduğunda aslında çoğu cevap aynıdır: mutlu ve başarılı olmak, huzurlu ilişkiler kurmak... Ama bazen istekleri baskın gelir. Kendisi için doğru olanı seçmekte zorlanır. 

Oysa hayat öncesinde hep işaretler gönderir. İşaretler bir seçim yapmadan önce insana yol gösteren tabelalar gibidir. O işaretleri takip ederse eğer tedbir alıp daha az yaralanır. İstekleri yoğun olduğunda ise o işaretleri göremez, görmek istemez. Hatta isteğine karşı geleni kendine düşman görür. 

İnsan ancak yaşadıklarından ders çıkarırsa öğrenebilir. Diğer türlü yaşadıkları sırtında yük olabilir. Elbette günlük hayatta çok düşünmeden yaptığı tercihleri vardır. Mesela işinden eve giderken farklı bir yol denediğinde trafiğe kalabilir.  Gideceği yere vaktinden daha geç ulaşır. Biraz yorulur sonunda ama çabuk geçer. Ancak bazı seçimleri de vardır ki telafisi daha zor, kayıpları daha büyük olur. Yorgunluğu da o kadar çabuk geçmeyebilir, Haftalar, aylar belki de seneler geçmesi gerekir. Geriye dönüp baktığında koca bir ömür eder.

Hayat ise insandan yanadır. Ona başkalarının hayatından da ders çıkarabilme fırsatı sunar. Aslında her şeyi yaşamasına gerek yoktur. Tıpkı Ece’nin gerçek bir aile olamadıklarını düşünmesi gibi. Etrafında aile olabilmiş insanlar mutlaka vardır. Bu gözle baktığında yapıp ettiklerini düşünebilir ve hayatına alabilir. 

Sahi insan nasıl aile olabilir ki?

Sadece imkanları paylaşmak aile olmak için yeterli midir? Ailedeki bireyler o ailenin sadece imkanlarına mı ortak olmamalıdır?

Karşılıklı emek vermek, ihtiyaç giderip birleşen olabilmek, sorumluluğunu fark edebilmek önemlidir. Eşlerden biri sıkıntı yaşadığında diğerinin onun kadar olmasa da üzülüp acısını anlaması ve destek olmasıdır aile olmak.

Aile olmak bir takım olabilmektir. Birlikte çıktıkları bu yolculukta bireysellikten uzaklaşıp ortak hedeflerin olması gerekir. Bir tren yolculuğunda trenin raydan çıkması bütün yolcuları etkiler. Aile olmak da buna benzer aslında. Ekibin içindekiler iyi günde de kötü günde de birleşip sımsıkı kenetlenmelidir. Birbirlerine bakmaları değil yan yana aynı hedefe yürümeleri gerekir. 

Keyifle, huzurla, fayda vererek birleşip aile olanlardan olabilmek ümidi ile…

  ===

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar. 

===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”

 

Yahya Hamurcu