İLMEK İLMEK TÜRKİSTAN

 

 

Hayatın içinde zaman zaman kararsızlık yaşarız. Ne yapacağımıza karar verirken de işin içinden çıkamadığımız anlar olur.

“Bir türlü karar veremiyorum, sıkıştım kaldım sanki..”

“O kadar çıkmazdayım ki ne yapacağımı bir türlü bulamıyorum.”

“Karar vermek, harekete geçmek neden bu kadar zor..?”

 

Çoğumuz karar verirken bu durumları yaşarız. Kendimizi çıkmaz sokakta hissettiğimiz zamanlar olur.

Peki ama nasıl davranmalıyız böyle zamanlarda, çözümü nedir?

Deneyimsel Öğreti; “Karar olumlu, olumsuz arasında değil, fayda ile haz arasındadır.” der.

 

İnsanlar hayatının genelinde üretimdeyse daha net karar verirler.

Fayda üreten insanların çözüm marifetleri de gelişir.

Bir iş yaparken, bir karar alırken düşünüp bilinç vermemiz gerekir. Bir şeye bilinç verdikçe o konuda marifetleniriz. Marifetlendikçe de seçenekleri daha doğru değerlendirip öngörülü oluruz.

İçinde bir miktar su olan bir bardağı düşünelim. Suyun üst kısmı için boş diyebilir miyiz? Orası da havayla dolu değil mi? Su azaldığında hava miktarı artar ya da su artınca hava azalır. Çünkü hayatta boşluk yoktur.

Hayatımızdaki her süreçte tam olarak böyledir.

Üretimlerimiz azaldığında, tüketimlerimiz de seçeneklerimiz artar. Böylelikle de kararsızlıklarımız başlar.

Nasıl ki bir proje yetiştirmeye çalışırken bunun yerine birçok seçenek oluşturabiliyoruz. Film izlemeyi, sosyalleşmeyi, bir yerlere gidip kahve içmeyi seçenek yapabiliyoruz.

Ya da evde yapılması gereken onca işimiz varken, alışveriş sitelerini gezmeye, sosyal medyada zaman harcamaya dalabiliyoruz.

İnsan tüketim döngüsünün içinde, ÜRETİMİ azaldığında kendisi için doğru olanı da seçmekte zorlanır. Böylelikle de kararsızlıkları başlar.

Sonra düşünmeye başlar, düşündükçe o düşüncelerin içinde boğulmaya başlarız. Çünkü zihin düşünüp üretimde harekete geçmediği her an yorulmaya başlar.

Tıpkı bilgisayarda arka planda sekmeleri peş peşe açık unuttuğumuz uygulamalar gibi.

Ne olur böyle olunca?

        ·   Bilgisayarın çalışma hızı yavaşlamaya başlar.

        ·   Şarjı erken biter.

        ·   Ekran donmaya başlar ve komutları algılayamaz hale gelir.

        ·   Sonunda da mavi ekran verir.

 

 

İnsanın zihni de aynı bu şekilde bulanıklaşır

Düşüncelerimizi çözüme ulaştıramadıkça ve hareket başlatmadıkça olağan hareketlerimiz de yavaşlamaya başlar. Bazen yerimizden kalkmak bile zor gelir. Hayat enerjimiz çekilmiş gibi hissederiz.

İnsan kararsız kaldığı ve harekete geçemediği her an bilgisayar ekranı gibi donmaya başlar. Etrafında, en yakınında olup bitenleri bile algılayamaz hale gelir. Enerjisi git gide azalır ve zamanla basit işler bile büyük bir mesele olmaya başlar.

Oysaki hayatımızda en yoğun olduğumuz zamanları düşünelim. Yetiştirilmesi gereken projeler, hazırlanması gereken dosyalar, evde bekleyen işler..

Ama her nasılsa en enerjik olduğumuz dönemler de bu dönemlerdir.

Çünkü zihin üretimde olduğu zamanlarda kararsızlık yaşama fırsatı bulamaz. Düşünür, karar verir ve araya süre koymadan hemen harekete geçer. Böylece ayrıntılarda boğulmadan bütüne bakabilir. Zihninde farklı sekmeler açmak yerine bir sekmeyi seçer, işini tamamlar ve kapatır. O iş bittikten sonra bir diğerine devam eder. Derken, sonra bir diğerine… Öyle öyle insan hayatında adım adım ilerler.

Böylelikle çözüm marifetimiz de artar.

İnsan ürettikçe düşünceleri berraklaşmaya başlar. Zihni berrak olanın kişinin kararları da net olur. Hayatta verilen kararlar netlik ister.

Hepimiz zaman zaman kararsızlık yaşarız. Önemli olan bu durumdan nasıl çıkabileceğimizi bilmektir.

Peki nasıl?

Her şeye rağmen pes etmeden hayırda Üretime geçerek..

Ve hala nefes alıyorsak her zaman bir ümit olduğunu hatırlayarak…